A luz da Lúa

A luz da lúa ilumina a noite reflexando a luz do Sol sobre nós ata cando o Sol áchase no outro lado da Terra. A cantidade de luz reflectida depende da área da superficie lunar, polo tanto somos afortunados ao ter unha lúa que sexa tan grande. É un pouco máis que un cuarto do diámetro terrestre - máis grande que o seu planeta que ningunha outra do sistema solar. Doutra banda, se fose moito máis pequena, non tería gravidade suficiente como para manter a súa forma esférica.

Outra razón de ser da lúa é delimitar as estacións. A Lúa describe unha órbita sobre a Terra aproximadamente unha vez ao mes creando fases regulares segundo un ciclo de 29 1/2 días. Así puideron facerse os calendarios, de forma que a xente pode plantar as súas colleitas no mellor momento do ano. Unha característica importante é que a Lúa en todo momento mantén a mesma cara cara á Terra. Se as distintas partes fosen visibles en distintos períodos, o brillo da Lúa dependería de que parte estivese de face á Terra. En consecuencia o ciclo de 29 1/2 días sería moito menos obvio.

A luz da Lúa rouba a cor daquilo que ilumina. Por exemplo unha rosa vermella. Coa luz da Lúa chea a rosa ten un brillo aceso e ata proxecta sombra, pero o vermello non se ve, foi substituído por matices de cor gris. En realidade toda a paisaxe é así. É como ver o mundo a través dun vello televisor en branco e negro, pero hai flores como as brancas ou prateadas son fragantes, florecen de noite e son vívidas baixo a luz da Lúa chea.

Se miramos a paisaxe gris durante o tempo suficiente, este vólvese azul. O mellor lugar para apreciar este efecto chamado "desprazamento azul" ou "desprazamento Purkinje" (en honra do científico Johanes Purkinje que foi o que o describiu) é no campo, lonxe da luz artificial. A medida que os seus ollos logran a máxima adaptación á escuridade, aparece o azul, aínda que a Lúa chea, realmente non é azul. A luz da Lúa non permite ler, se abrimos un libro baixo a lúa chea. A primeira vista as páxinas parecen o suficientemente iluminadas como para ler as palabras escritas nelas, pero cando tratemos de ver as palabras, non podremos facelo, incuso se nos fixamos nunha palabra esta desvanecerase. A luz da Lúa non só fai que a nosa visión sexa borrosa senón que ademais produce unha pequena mancha cega.